పాపయ్య అనే చిన్న అబ్బాయి ప్రతిరోజూ పాఠశాలకు వెళ్ళేటప్పుడు గ్రామం చివర్లో ఉన్న ఒక పెద్ద వేపచెట్టును చూసి ఆగేవాడు. ఆ చెట్టు కింద చల్లని నీడ, పిట్టల పాటలు, గాలివీస్తే ఊగే ఆకులు చూసి అతనికి ఎంతో ఆనందం కలిగేది.
ఒక రోజు పాపయ్య బద్ధకంగా పాఠశాలకు వెళ్లకుండా ఆ చెట్టు క్రింద కూర్చున్నాడు. అప్పుడు వేపచెట్టు గాలి సరసన మెల్లగా కదిలి, పాపయ్యకు అనిపించింది చెట్టు తనతో మాట్లాడుతోందని! చెట్టు చెప్పింది: "చిన్నవాడా, నేను పెద్దవాడిని అయినా నీ లాంటి విద్య నేర్చుకోలేకపోయాను. నువ్వు మాత్రం తప్పక పాఠాలు నేర్చుకోవాలి."
ఈ మాటలు విన్న పాపయ్య వెంటనే పాఠశాలకు పరుగెత్తాడు. ఆ రోజు నుండి ఆయన ప్రతి ఉదయం చెట్టు వద్ద ఆగి నమస్కారం చేసి పాఠశాలకు వెళ్ళడం అలవాటు చేసుకున్నాడు. అతనికి చెట్టు తన గురువులాగా అనిపించేది.
